Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Να μιλάμε τη γλώσσα του Λεωνίδα.Οι κόκκινες γραμμές του κυπριακού Ελληνισμού οριοθετήθηκαν το 2004. Οι ηγέτες του, ασεβούντες παραφρόνως, γιατί τις παραβιάζουν και τις αχρηστεύουν;

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Οι ευκλεείς πρόγονοί μας είναι τα πανίσχυρα θεμέλια πάνω στα οποία οφείλουμε να στηριζόμαστε και να βρίσκουμε αποκούμπι στις δύσκολες ώρες. Η γλώσσα, η παιδεία, η βαθύρριζη ιστορία μας και, προπάντων, οι στρατιές των φιλοσόφων, των διανοητών, των ιστορικών, των ποιητών και των ηρώων είναι ο ατίμητος και ανεξάντλητος πλούτος μας. Πώς μπορούμε να εμφανιστούμε ενώπιον των άλλων κρατών και λαών; Όχι με οικονομική, στρατιωτική ή πολιτική ισχύ αλλά με την αλατόμητη δύναμη του πολιτισμού και της ιστορίας μας. Ως κυπριακός Ελληνισμός δεν μπορούμε να επιδείξουμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας τίποτε άλλο παρά τον ελληνικό πολιτισμό μας. Με αφορμή τις επικείμενες εκλογές, ακούμε ότι πρέπει να καθορίσουμε τις κόκκινες γραμμές μας. Να εμμείνουμε σε αυτές και να μην υποχωρήσουμε. Να τις διερμηνεύσουμε και να τις υπερασπίσουμε ενώπιον των ξένων συνομιλητών μας και ειδικά των εταίρων μας.
Αυτοί, όμως, δεν θα καταλάβουν ποτέ τι είναι η διζωνική ομοσπονδία, ή σταθμισμένη ψήφος ή γιατί ο κλέφτης της γης μας αποκαλείται «χρήστης». Τις προάλλες, ο καλός συνάδελφος και φίλος, Χρ. Καρύδης, μου υπενθύμισε μια παλιά συνέντευξη, που ο γνωστός Έλληνας ιστορικός και συγγραφέας-εκπαιδευτικός, Σαράντος Καργάκος, είχε δώσει στη «Σ» πριν από ακριβώς έξι χρόνια (8/5/2005). Ο Σ. Καργάκος επέμεινε ότι Ελλάδα και Κύπρος χρειάζονται μιαν ελληνική παιδεία, η οποία είναι και οικουμενική, επειδή ο χαρακτήρας των ελληνικών γραμμάτων από την αρχαιότητα μέχρι τα νεότερα χρόνια, είναι οικουμενικός. Η παιδεία, υπογράμμιζε ο Καργάκος, είναι εθνική υπόθεση, είναι υπεράνω κομμάτων. Μερικές βασικές έννοιες, όπως η έννοια Ελληνισμός, πρέπει να παραμένουν ως αξίες διαρκείας, για να μπορούν να προσφέρουν ουσία ζωής στους πολίτες.
Εκείνη η συνέντευξη του Σ. Καργάκου στη «Σ» ήταν προφητική. Από τότε είχε εκτιμήσει ότι «μας περιμένουν δύσκολες στιγμές. Δεν χρειάζονται μεγάλες συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις αλλά εκείνο που χρειάζεται είναι να έχουμε μια σθεναρή στάση και να λέμε ότι δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε πέρα από το σημείο εκείνο που μας όρισαν οι πρόγονοί μας», υπογράμμιζε. «Αυτό το καταλαβαίνουν οι ξένοι γιατί ξέρουν ποιοι είναι οι πρόγονοί μας. Αν δεν μπορεί να το πει ένας Ελλαδίτης πολιτικός, ας το πει ένας Έλληνας της Κύπρου, ότι υπάρχουν κάποιες Θερμοπύλες, που πρέπει να φρουρήσουμε και δεν μπορούμε να πάμε πιο πίσω. Σήμερα, οι Θερμοπύλες έχουν γίνει "μπεστ-σέλερ" σε όλη την υφήλιο. Όλη η Ευρώπη και Αμερική διαβάζει Θερμοπύλες. Άρα, μας καταλαβαίνουν όταν μιλάμε τη γλώσσα του Λεωνίδα. Δεν μας καταλαβαίνουν όταν μιλάμε τη γλώσσα του Εφιάλτη, διότι τότε είναι που εισπράττουμε καρπαζιές… Στο κάτω-κάτω, δεν είναι ο Μπαρμπαγιώργος, που εκφράζει την ελληνική λεβεντιά, που τρώει τις καρπαζιές ή ο Χατζιαβάτης που ξέρει να υποκύπτει.
Ο Καραγκιόζης, με τη διπλωματική του πολιτική, μπορεί να τρώει τις καρπαζιές αλλά, όταν βρει την ευκαιρία, δίνει και μερικές μπουνιές από το πλάι… Έχουμε, λοιπόν, και μια ηρωική παράδοση και μια παράδοση διπλωματίας, ας τα αξιοποιήσουμε όλα μαζί, για να μπορέσουμε να πούμε στους Ευρωπαίους ότι μπορεί να μην είμεθα ήρωες, όπως οι πρόγονοί μας, αλλά δεν είμαστε και κορόιδα. Η Ευρώπη είναι μάχη, πρέπει να δώσουμε πολλές μάχες και πρέπει να τις δίνουμε ενωμένοι». Τι να προσθέσουμε σε όσα ορθά, σοφά και προφητικά είπε ο Σ. Καργάκος; Ιδού, όμως, που Ελλάδα και Κύπρος περνούν τις πιο κρίσιμες ώρες τους. Πόσες φορές, τον τελευταίο καιρό, ακούσαμε από τους ηγέτες μας ότι πρέπει να καθορίσουμε τις κόκκινες γραμμές μας για να αντιμετωπίσουμε την τουρκική αρπακτικότητα και επιθετικότητα…
Γιατί δεν χαράζονται; Γιατί δεν οριοθετούνται; Οι Τούρκοι το έκαναν από το 1956. Κανείς ξένος δεν σέβεται εκείνον που δεν σέβεται τον εαυτό του και δεν υπερασπίζει με σθένος τα συμφέροντά του. Κανείς δεν λαμβάνει υπόψη τα καλόπαιδα που, έρποντας και λείχοντας, πιστεύουν ότι θα επισύρουν τον οίκτον και το έλεος των δυνατών ή των εχθρών τους. Όλοι, όμως, λαμβάνουν υπόψη εκείνον που διεκδικεί, μάχεται και απαιτεί με αξιοπιστία, σοβαρότητα και συνέπεια όσα δικαιούται. Οι κόκκινες γραμμές του κυπριακού Ελληνισμού οριοθετήθηκαν το 2004. Οι ηγέτες του, ασεβούντες παραφρόνως, γιατί τις παραβιάζουν και τις αχρηστεύουν; Προφανώς δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία. Ούτε μιλούν τη γλώσσα του Λεωνίδα…

Πηγή : http://www.sigmalive.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: