Μήπως άκουσες τον κ. Μπάφετ;

του Γιάννη Τριάντη

Τρεις βόμβες μεγατόνων καταμεσής του Αυγούστου. Πρώτη, η δήλωση του δισεκατομμυριούχου Αμερικανού Γουόρεν Μπάφετ, που είπε ότι το Κογκρέσο κανακεύει τους πάμπλουτους με υπερβολικές φοροαπαλλαγές. Δεύτερη, η δήλωση Σόιμπλε ότι «η Ελλάδα δεν κόστισε τίποτε στον γερμανό φορολογούμενο».

Και τρίτη, η στάση της Φινλανδίας, η οποία ζήτησε και πήρε εγγύηση από την Ελλάδα προκειμένου να μετάσχει στο δεύτερο δάνειο. Μια εξέλιξη η οποία το μεν άνοιξε τον ασκό του Αιόλου (ήδη μπήκαν και άλλες χώρες στον χορό των εγγυήσεων), το δε επιβεβαίωσε ότι στην κατάρτιση της περιώνυμης συμφωνίας της 21ης Ιουλίου η Ελλάδα είχε διακοσμητικό ρόλο...

• Η υπόμνηση: Αρχίζοντας από τη δεύτερη βόμβα, τη δήλωση Σόιμπλε, καθίσταται σαφές ότι ο πυρήνας της συνιστά μια τιμωρητική υπόμνηση στους αναλυτές της δεκάρας, ημέτερους και ξένους, οι οποίοι διακινούν προπαγανδιστικές ευκολίες ότι τάχα οι γερμανοί φορολογούμενοι ταΐζουν τους αχαΐρευτους και τεμπέληδες του Νότου. «Όλα τα μέσα με τα οποία καταστήσαμε δυνατό στην Ελλάδα να μη χρειάζεται να εξαρτάται για μερικά χρόνια από τις χρηματαγορές και να εργαστεί για την εξυγίανση της οικονομίας της, δεν κόστισαν μέχρι στιγμής τίποτε στον γερμανό φορολογούμενο», δήλωσε στο «Σπίγκελ» ο Σόιμπλε (αναδημοσίευση στην «Ελευθεροτυπία» της 17ης Αυγούστου 2011). Δεν είπε τίποτε καινούργιο ο γερμανός υπουργός. Όμως είναι η πρώτη φορά που ακούγεται από επίσημα κυβερνητικά χείλη το προφανές, αυτό που παρακάμπτει η κίτρινη «Μπιλντ» και προσπερνούν κάτι δικοί μας σοβαροφανείς του μυθολογημένου ευρωπαϊσμού. Ότι δηλαδή δεν πληρώνει ούτε δεκάρα ο γερμανός φορολογούμενος όταν η χώρα του δανείζει την Ελλάδα. Αντιθέτως -και αυτό δεν τόλμησε να το πει ο Σόιμπλε- με το ληστρικό επιτόκιο και την επί θύραις επενδυτική επέλαση γερμανικών εταιρειών, οι γερμανοί φορολογούμενοι, καθώς και οι κεφαλαιούχοι της χώρας τους, βγαίνουν κερδισμένοι. Τελεία και παύλα, λοιπόν. Τα παραμύθια, ο κιτρινισμός και οι προπαγανδιστικές ευκολίες έχουν το όριό τους. Η δήλωση Σόιμπλε, έστω και ως μισή αλήθεια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο στις διακινούμενες προκλητικές διαστρεβλώσεις και ανοησίες...

• Οι εγγυήσεις: Όσοι δεν είχαν παρασυρθεί από τη χορεία των πανηγυρτζήδων, απέφυγαν τις υμνωδίες για τη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου, μιλώντας για μια ανάσα η οποία δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς. Και είχε επισημανθεί -μεταξύ άλλων και από τη στήλη- ότι η εν λόγω Συμφωνία ούτε την Ελλάδα διασώζει οριστικά ούτε την ευρωζώνη. Ενώ ταυτόχρονα, ειδικά για τη χώρα μας, εμπεριέχει ασαφή και αδιευκρίνιστα σημεία, όπως είναι το ζήτημα των εγγυήσεων. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, λοιπόν, ήρθε η Φινλανδία -και η σχετική συμφωνία για εγγυήσεις από την Ελλάδα- και επιβεβαίωσε πλήρως τις ανησυχίες για θολά σημεία στην περιώνυμη Συμφωνία του Ιουλίου. Το ανάλογο αίτημα των χωρών που ακολούθησαν (Αυστρία, Ολλανδία, Σλοβακία μέχρι στιγμής) επέτεινε τις ανησυχίες αυτές, δημιουργώντας έντονες αμφιβολίες για την υλοποίηση της Συμφωνίας.

Η δυσάρεστη αυτή εξέλιξη δικαιώνει μια τραχιά αλλά σοφή λαϊκή παροιμία. Ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Και τι άλλο από ψέμα και φτηνό κυβερνητικό κατασκεύασμα ήταν τα δημοσιεύματα περί... στιβαρής παρεμβάσεως του έλληνα πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, με την οποία άλλαξε άρδην η Συμφωνία επ' ωφελεία των ελληνικών συμφερόντων, ιδίως στο θέμα των εγγυήσεων! Εδώ αξίζει να υπομνησθεί και κάτι που είχε επισημάνει τότε η αξιωματική αντιπολίτευση και απέφυγε να σχολιάσει ή να διαψεύσει η κυβέρνηση. Δηλαδή η μεταφραστική λαθροχειρία στη φράση «εμπράγματες εγγυήσεις», η οποία εμπεριέχεται στο τελικό κείμενο της Συμφωνίας... Το επιμύθιον σαφές: Όταν ακούγονται πανηγυρισμοί, είναι φρόνιμο να περιμένεις. Μόλις αυτοί κοπάσουν, αρχίζουν οι πυροβολισμοί. Και τότε αδίκως θα ψάχνεις για τους πρόθυμους διακινητές των κυβερνητικών μύθων. Εξαφανίζονται, σιωπώντας αιδημόνως...

• Ο κ. Μπάφετ: Αφήσαμε τελευταία τη βόμβα που έριξε από τους «New York Times» ο αμερικανός δισεκατομμυριούχος, για να εντυπωθεί όσο γίνεται περισσότερο στη μνήμη των αναγνωστών που έτυχε λόγω θέρους και διακοπών να μην τη γνωρίζουν. Δεν είναι άγνωστα ούτε πρωτότυπα όσα επισημαίνει -και παραδέχεται- ο πάμπλουτος μεγαλοεπενδυτής για τις προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαύουν (στις ΗΠΑ) οι πλούσιοι. Η αξία τους έγκειται στην παραδοχή και στην πλήρη επιβεβαίωση για την προκλητικά μονομερή λειτουργία του (καπιταλιστικού) συστήματος.

Ακούστε τον, λοιπόν: «Οι ηγέτες μας ζήτησαν κοινές θυσίες. Όταν όμως το έκαναν, εμένα με παρέκαμψαν. Ρώτησα τους πάμπλουτους φίλους μου τι επιβάρυνση περίμεναν. Ανέγγιχτοι κι εκείνοι. Την ώρα που οι φτωχοί και η μεσαία τάξη πολεμούν για μας στο Αφγανιστάν και οι περισσότεροι Αμερικανοί παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, εμείς οι μεγα-πλούσιοι διατηρούμε τις εξαιρετικές φοροαπαλλαγές μας (...) Οι φίλοι μου και εγώ κανακευτήκαμε αρκετά από ένα Κογκρέσο φιλικό προς τους δισεκατομμυριούχους. Καιρός να σοβαρευτεί η κυβέρνησή μας για την κοινή θυσία»...

Όσα συγκλονιστικά παραδέχεται ο κ. Μπάφετ, συνοψίζονται σε δύο λέξεις: «Φορολογήστε μας!» Και αποδίδουν πλήρως -με μια ωμή ειλικρίνεια- την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στις περισσότερες χώρες της υφηλίου και όχι μονάχα στις ΗΠΑ: Η κρατική εξουσία κανακεύει τους ισχυρούς και τους αφήνει στο φορολογικό απυρόβλητο, τη στιγμή που απομυζά και δυναστεύει τα φτωχά και μεσαία στρώματα...

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που οι Αγανακτισμένοι της Ευρώπης και της υφηλίου θα απευθύνουν μούντζες και αρές στους υποκριτές που άρχουν -ειδικά όταν τους ακούνε να ομιλούν για περικοπές και θυσίες- καλό θα είναι να κρατούν και μια χάρτινη σφαίρα, το άρθρο του Γουόρεν Μπάφετ, και να την κραδαίνουν ως απειλητική υπόμνηση... Α, και όταν δέχονται καταιγιστικές προπαγανδιστικές ριπές, αθωωτικές για το «Σύστημα» και επικριτικές για την κοινωνία που δήθεν δεν καταλαβαίνει, καλό θα είναι να υπενθυμίζουν τον τίτλο ενός βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με συγγραφέα τον συνάδελφο Νίκο Μπογιόπουλο, από τις εκδόσεις Λιβάνη. Τίτλος: «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε»...

Πηγή : http://www.paron.gr/