Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Πολύτιμος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος και πολύτιμος έντυπος δημοσιογραφικός χώρος καταναλίσκεται σε ανούσια και ανώφελα σχόλια, τα οποία ανακυκλώνουν τους πολιτικούς βόθρους και συσκοτίζουν τα γεγονότα.
Λαλίστατοι και... εμβριθείς ανατέμνουν τις πολιτικές τρίχες και ομφαλοσκοπούν στο τίποτα. Τριάντα εφτά χρόνια το 99% έγλειφε, στήριζε και δόξαζε τους κομματικούς βόθρους, φυσικά με το αζημίωτο.
Το είχα καυτηριάσει πριν από πολλά χρόνια, με το κείμενό μου: «Το κατηγορώ ενός πολίτη», στο οποίο έκανα λόγο «για αφυδάτωση της ενημέρωσης και του πολιτικού λόγου» και για «περιορισμό» της ενημέρωσης, που είχε «ολιγαρχικά στοιχεία».
Πιο πέρα, κατηγορούσα τα ΜΜΕ και τον τύπο «γιατί παίρνουν μέρος στην αποβλακωτική εθνική επίδοση... που ευνουχίζει την αληθινή εθνική και κοινωνική συνείδηση» (βλ. το πλήρες κείμενο στα «Πολιτικά Θέματα» της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992 ή την αναδημοσίευση στο έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα» εκδ. «Εrgo», Αθήνα, 2002, σελ. 82 επ.).
Απόλυτη σιωπή και απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα της εθνοκτόνου οικογενειοκρατίας!
Επανήλθα στο ζωτικό αυτό θέμα με το κείμενό μου: «Αρρωστημένη δημοσιογραφία = χυδαία δημοκρατία» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 24/1/2003). Το κείμενο εκείνο είχε ως μόττο τη ρήση του Ν. Τσόμσκι: «Στη δημοκρατία η προπαγάνδα είναι ό,τι το ρόπαλο σ’ ένα ολοκληρωτικό κράτος».
Όμως οι... δημοσιογράφοι το... βιολί τους! Στήριξη, γλείψιμο, κονόμα, καριέρα!
Τώρα εκφράζουν την... αγωνία τους για το σύστημα και τη «δημοκρατία»! Υποκρισίες!
Στη σάπια Ελλάδα όλοι οι ένοχοι προάγονται!
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Πολύτιμος τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος και πολύτιμος έντυπος δημοσιογραφικός χώρος καταναλίσκεται σε ανούσια και ανώφελα σχόλια, τα οποία ανακυκλώνουν τους πολιτικούς βόθρους και συσκοτίζουν τα γεγονότα.
Λαλίστατοι και... εμβριθείς ανατέμνουν τις πολιτικές τρίχες και ομφαλοσκοπούν στο τίποτα. Τριάντα εφτά χρόνια το 99% έγλειφε, στήριζε και δόξαζε τους κομματικούς βόθρους, φυσικά με το αζημίωτο.
Το είχα καυτηριάσει πριν από πολλά χρόνια, με το κείμενό μου: «Το κατηγορώ ενός πολίτη», στο οποίο έκανα λόγο «για αφυδάτωση της ενημέρωσης και του πολιτικού λόγου» και για «περιορισμό» της ενημέρωσης, που είχε «ολιγαρχικά στοιχεία».
Πιο πέρα, κατηγορούσα τα ΜΜΕ και τον τύπο «γιατί παίρνουν μέρος στην αποβλακωτική εθνική επίδοση... που ευνουχίζει την αληθινή εθνική και κοινωνική συνείδηση» (βλ. το πλήρες κείμενο στα «Πολιτικά Θέματα» της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992 ή την αναδημοσίευση στο έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα» εκδ. «Εrgo», Αθήνα, 2002, σελ. 82 επ.).
Απόλυτη σιωπή και απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα της εθνοκτόνου οικογενειοκρατίας!
Επανήλθα στο ζωτικό αυτό θέμα με το κείμενό μου: «Αρρωστημένη δημοσιογραφία = χυδαία δημοκρατία» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 24/1/2003). Το κείμενο εκείνο είχε ως μόττο τη ρήση του Ν. Τσόμσκι: «Στη δημοκρατία η προπαγάνδα είναι ό,τι το ρόπαλο σ’ ένα ολοκληρωτικό κράτος».
Όμως οι... δημοσιογράφοι το... βιολί τους! Στήριξη, γλείψιμο, κονόμα, καριέρα!
Τώρα εκφράζουν την... αγωνία τους για το σύστημα και τη «δημοκρατία»! Υποκρισίες!
Στη σάπια Ελλάδα όλοι οι ένοχοι προάγονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου