Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Η φράση ανήκει στον «Φάουστ» του Γκαίτε, του ομοεθνούς της Καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία πρωταγωνιστεί τούτο τον καιρό στη διαμόρφωση των αποφάσεων για τη σωτηρία της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας οι πολιτικοί –και όχι μόνον- ταγοί της οποίας χόρευαν το χορό των κολασμένων στο εν αποσυνθέσει πτώμα της.
Στις εξετάσεις των Βρυξελλών οι «κυβερνήτες» μας κρίθηκαν ακατάλληλοι και να κυβερνήσουν και να διοικήσουν και να νομοθετήσουν.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, μαζί με το «κούρεμα» του αστρονομικού δημόσιου χρέους της «ισχυρής Ελλάδας» -όπως μας την παρουσιάζουν οι πρωταθλητές της πολιτικής απάτης- μας κούρεψαν προδήλως και πανηγυρικά τη μηδέποτε λειτουργήσασα εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
Μαζί, λοιπόν, με τις «ρυθμίσεις» του δανείου και του χρέους, οι Γερμανοί κλήθηκαν στην Ελλάδα ως επόπτες της τήρησης των υπογραφών των απατεώνων πολιτικών. Αυτή η εποπτεία κρίθηκε αναγκαιοτάτη, γιατί οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι πήραν τις μίζες, πόσες πήραν και που τις έχουν.
Πέραν τούτων, γνωρίζουν άριστα τα δις που φαγώθηκαν από τους διάφορους «ιδεολογικούς» ληστοσυμμορίτες σε όλα τα πεδία της διαφθοράς.
Ο γράφων θέλει να πιστεύει ότι αυτή η εποπτεία θα αποτρέψει το απύθμενο πλιάτσικο όλων εκείνων που διαμαρτύρονται για την «απώλεια της εθνικής κυριαρχίας» και της οιονεί λαϊκής κυριαρχίας.
Μ’ αυτή την έννοια διατυπώνω σαφώς την άποψη: Προτιμώ την εποπτεία των δανειστών, για μια μεταβατική περίοδο, παρά τους «εκλεγμένους» υπουργούς και πρωθυπουργούς, που «βούτηξαν την Ελλάδα στα σκατά» και την χρεοκόπησαν εν γνώσει τους! Σαράντα χρόνια κλοπής και αρπαχτής είναι πολλά για να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το πλιάτσικο, το οποίο ήταν τόσο θεσμοθετημένο ώστε δύο πρωθυπουργοί της Ελλάδας να το αναλύουν εννοιολογικά μέσα στο χαλκείο της διαφθοράς (βλ. τις αλληλοκατηγορίες Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη για το ποιος έκανε το μεγαλύτερο πλιάτσικο στα «Επίσημα Πρακτικά της Βουλής» της 20 Μαρτίου 1992).
Με αυτή την έννοια θα έλεγα ότι δίνεται μία ευκαιρία –η τελευταία- στην Ελλάδα να συρθεί ψηλά με τις αποφάσεις και την εποπτεία της Μέρκελ και να βγούμε από τους πολιτικούς βόθρους, στο χτίσιμο των οποίων ο «κυρίαρχος» λαός βοήθησε αποφασιστικά με πρωταγωνιστές ένα εκατομμύριο κοπριτών!
Αφού η πλειοψηφία του διεφθαρμένου λαού στήριξε για δεκαετίες έναν εσμό προδοτών που εκποίησαν και την ίδια και την Ελλάδα, ένας ελεύθερος πολίτης, όπως ο γράφων, αναγκάζεται να ανεχθεί τους ξένους επιτηρητές με την ελπίδα ότι θα ενδιαφερθούν περισσότερο για την ανόρθωση της καθημαγμένης πατρίδας για να εισπράξουν τα δανεικά τους. Ο «κυρίαρχος» λαός σάπισε τόσο πολύ που φοβάται να προφέρει και τη λέξη Γουδί!
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Η φράση ανήκει στον «Φάουστ» του Γκαίτε, του ομοεθνούς της Καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία πρωταγωνιστεί τούτο τον καιρό στη διαμόρφωση των αποφάσεων για τη σωτηρία της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Μιας Ελλάδας οι πολιτικοί –και όχι μόνον- ταγοί της οποίας χόρευαν το χορό των κολασμένων στο εν αποσυνθέσει πτώμα της.
Στις εξετάσεις των Βρυξελλών οι «κυβερνήτες» μας κρίθηκαν ακατάλληλοι και να κυβερνήσουν και να διοικήσουν και να νομοθετήσουν.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, μαζί με το «κούρεμα» του αστρονομικού δημόσιου χρέους της «ισχυρής Ελλάδας» -όπως μας την παρουσιάζουν οι πρωταθλητές της πολιτικής απάτης- μας κούρεψαν προδήλως και πανηγυρικά τη μηδέποτε λειτουργήσασα εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
Μαζί, λοιπόν, με τις «ρυθμίσεις» του δανείου και του χρέους, οι Γερμανοί κλήθηκαν στην Ελλάδα ως επόπτες της τήρησης των υπογραφών των απατεώνων πολιτικών. Αυτή η εποπτεία κρίθηκε αναγκαιοτάτη, γιατί οι δανειστές γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι πήραν τις μίζες, πόσες πήραν και που τις έχουν.
Πέραν τούτων, γνωρίζουν άριστα τα δις που φαγώθηκαν από τους διάφορους «ιδεολογικούς» ληστοσυμμορίτες σε όλα τα πεδία της διαφθοράς.
Ο γράφων θέλει να πιστεύει ότι αυτή η εποπτεία θα αποτρέψει το απύθμενο πλιάτσικο όλων εκείνων που διαμαρτύρονται για την «απώλεια της εθνικής κυριαρχίας» και της οιονεί λαϊκής κυριαρχίας.
Μ’ αυτή την έννοια διατυπώνω σαφώς την άποψη: Προτιμώ την εποπτεία των δανειστών, για μια μεταβατική περίοδο, παρά τους «εκλεγμένους» υπουργούς και πρωθυπουργούς, που «βούτηξαν την Ελλάδα στα σκατά» και την χρεοκόπησαν εν γνώσει τους! Σαράντα χρόνια κλοπής και αρπαχτής είναι πολλά για να τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το πλιάτσικο, το οποίο ήταν τόσο θεσμοθετημένο ώστε δύο πρωθυπουργοί της Ελλάδας να το αναλύουν εννοιολογικά μέσα στο χαλκείο της διαφθοράς (βλ. τις αλληλοκατηγορίες Α. Παπανδρέου και Κ. Μητσοτάκη για το ποιος έκανε το μεγαλύτερο πλιάτσικο στα «Επίσημα Πρακτικά της Βουλής» της 20 Μαρτίου 1992).
Με αυτή την έννοια θα έλεγα ότι δίνεται μία ευκαιρία –η τελευταία- στην Ελλάδα να συρθεί ψηλά με τις αποφάσεις και την εποπτεία της Μέρκελ και να βγούμε από τους πολιτικούς βόθρους, στο χτίσιμο των οποίων ο «κυρίαρχος» λαός βοήθησε αποφασιστικά με πρωταγωνιστές ένα εκατομμύριο κοπριτών!
Αφού η πλειοψηφία του διεφθαρμένου λαού στήριξε για δεκαετίες έναν εσμό προδοτών που εκποίησαν και την ίδια και την Ελλάδα, ένας ελεύθερος πολίτης, όπως ο γράφων, αναγκάζεται να ανεχθεί τους ξένους επιτηρητές με την ελπίδα ότι θα ενδιαφερθούν περισσότερο για την ανόρθωση της καθημαγμένης πατρίδας για να εισπράξουν τα δανεικά τους. Ο «κυρίαρχος» λαός σάπισε τόσο πολύ που φοβάται να προφέρει και τη λέξη Γουδί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου