Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Είς Οιωνός Άχρηστος…


Με τον Λάζαρο Μαύρο

Δ Ε Ν ΗΤΑΝ βέβαια οιωνοσκόπος ο Πριαμίδης Έκτωρ. Κι ούτε ως τέτοιον τον ακολουθούσαν ψυχωμένοι οι συμπολεμιστές του στην αντεπίθεση κατά του ακταίου περιτοιχίσματος τών καραβιών τού στόλου τών Αργείων εισβολέων στην τρωική τους γη. Κι όταν ο φίλος του ο Πολυδάμας, πράγματι οιωνοσκόπος, είδε ψηλά στον αέρα αριστερά τον αητό που άρπαξε με τα νύχια του το φίδι να ηττάται δαγκωμένος απ’ το φαρμακερό ερπετό κι ευθύς το ερμήνευσε ως κάκιστον οιωνό σταλμένον απ’ τον Δία, ο δε Έκτωρ τού αποκρίθηκε με το «είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», ήξεραν όλοι οι Τρώες του την μοναδική αλήθεια: Την αποφασιστικότητα του Έκτορος να υπερασπίσει μέχρι τέλους την πατρίδα. Ψυχή τε και σώματι. Ακόμη και κόντρα στα σημάδια που ο τερπικέραυνος Ζευς τού έστειλε, καθώς το ραψωδεί στο Μ-243 της Ιλιάδος του ο Όμηρός μας.
Κ Ι Ο ΕΚΤΩΡ το απέδειξε εμπράκτως: Γενναίως μαχόμενος και ενδόξως υπέρ πάτρης θυσιαζόμενος, πριν από την τελική πτώση της Τροίας. Αποδεικνύοντας έκτοτε αληθέστατο τον προσωπικό του οιωνό: Για να μείνει κανείς ήρως αθάνατος και να παραδειγματίζει ες αεί τους άλλους και τους επιγενόμενους, έστω κι αν πέσει τελικά η Τροία, έστω κι αν οι Μήδοι διαβούν τελικά τις Θερμοπύλες, έστω κι αν μετά το «πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» αλωθεί τελικά η Πόλις, έστω κι αν στο Μολών Λαβέ τού Μαχαιρά, κάψουν τελικά με βενζίνη ολοκαύτωμα το Κρησφύγετο. Μετά απ’ όλ’ αυτά, πώς άραγε αντέχουν ν’ ακούνε τ’ αφτιά μας το «είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» εκφωνούμενο στεντορείως σε κομματικές προεκλογικές συνάξεις για την… πάρτη τους.

Θ Υ Μ Ο Υ Ν Τ Α Ι
 πολύ καλά, με πίκρα, οι μνήμην έχοντες, πώς ακριβώς, για τις ανάγκες τής δημαγωγίας, της παραπλάνησης τού ψηφοφόρου λαού, της πλύσης εγκεφάλων, της εσκεμμένης δημιουργίας ψευδών παραστάσεων διά της θωπείας και της εκμεταλλεύσεως των φιλοπάτριδων αισθημάτων τών Ελλήνων Κυπρίων, ανασύρθηκε αποκομμένο από το εναρκτήριό του «ού καταισχυνώ», απ’ την αρχαία μας γραμματεία, εκείνο το μικρό απόσπασμα των πέντε λέξεων του Όρκου των αρχαίων Αθηναίων εφήβων, που διασώθηκε στον «Κατά Λεωκράτους» τού Λυκούργου λόγο, και μπουμπούνιζε επί δύο 10ετίες απ’ τα κομματικά μεγάφωνα και κραυγαζόταν ενόρκως απ’ τους προεκλογικούς ρήτορες ομνύοντας ότι «την πατρίδα ούκ ελάττω παραδώσω». Και πώς εκείνο το πασίγνωστο «ούκ ελάττω» σύνθημα, εγκαταλείφθηκε την ώρα της κρίσεως: Πετάχτηκε στ’ αζήτητα. Μαζί με τις ριγμένες ασπίδες. Κι εξευτελίστηκε εμπράκτως, ώστε, έκτοτε, ουδείς να τολμά πλέον να το εκφωνήσει. Διά τον φόβον τού γιουχαΐσματος «αιδώς Αργείοι» γάρ...
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Είναι, άρα, οριστικό και τελεσίδικο ότι, η δημοκρατία -πολίτευμα της λαϊκής κυριαρχίας- με κυρίαρχο τον λαό και εκλελεγμένη Εκτελεστική και Νομοθετική Εξουσία τού λαού, υποτάσσεται, πλέον, ορίζεται, καθορίζεται και καθίσταται έρμαιο των ανεξέλεγκτων από οιανδήποτε εκλελεγμένη Εξουσία επικεφαλής των τραπεζών και εξαναγκάζεται ο λαός, υπό την κυριαρχία των τραπεζιτών και με νόμους των εκλελεγμένων Εξουσιών, να πληρώσει τις ζημιές του τζόγου των τραπεζών; Κι είναι αυτό δημοκρατία;

www.simerini.com.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια: