Κάθε καλοκαίρι μνημονεύουμε τους νεκρούς που έπεσαν κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους θυμόμαστε και καθ’όλη τη διάρκεια του έτους -τουλάχιστον κάποιοι από εμάς. Οι Μοίρες Καταδρομών πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος εκείνο το καλοκαίρι. Συνολικά 176 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες των Λόχων Ορεινών Καταδρομών έπεσαν στο πεδίο της μάχης και/ή αγνοούνται. Ορισμένοι εξ αυτών σκοτώθηκαν στο πραξικόπημα, ενόσω βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν θα επαναλάβουμε τα περί εκτέλεσης διαταγών, αλλά θα προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα από μια άλλη έποψη.
Όσοι υπηρέτησαν στο ένδοξο αυτό σώμα, γνωρίζουν ότι μεταξύ των Καταδρομέων αναπτύσσονται αδελφικοί δεσμοί. Είναι γνωστό, επίσης, ακόμα και σε εκείνους που δεν ανήκουν στις τάξεις των ΛΟΚ, ότι η πειθαρχία στις συγκεκριμένες μονάδες είναι σιδηρά και η εκπαίδευση σκληρή, εξ ου και αποτελούν επίλεκτο τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων. Η κατάταξη στους Καταδρομείς είναι εθελοντική και όσοι επιλέγουν να γίνουν Λοκατζήδες πρέπει να είναι σώματι και πνεύματι υγιείς, αλλά και να διακατέχονται από τα ιδανικά και τις αξίες του Έθνους. Με λίγα λόγια, οι Καταδρομείς λαμβάνουν εκπαίδευση τόσο για να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε περίσταση στο πεδίο της μάχης, αλλά και για να γίνουν ωφέλιμοι πολίτες της κοινωνίας.
Η υποκρισία που εμφανίζεται σε κάθε επέτειο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 είναι απύθμενη. Μερικά 18χρονα παιδιά επωμίζονται το βάρος της προδοσίας της Χούντας και των Αμερικανών. Μέλη των πιο επίλεκτων μονάδων της ΕΦ λοιδορούνται και συκοφαντούνται, ενώ άνθρωποι που δεν έριξαν ούτε μια σφαίρα στους Τούρκους θεωρούνται «ήρωες». Οι Μοίρες Καταδρομών, που διετάχθησαν να συμμετάσχουν στο πραξικόπημα, λίγες μέρες αργότερα έγραψαν σελίδες δόξας στις μάχες του Πενταδακτύλου, απέναντι στις τουρκικές ορδές. Χωρίς υποστήριξη, με λιγοστά πυρομαχικά, αλλά με πυρωμένες καρδιές, οι θρυλικοί Καταδρομείς έσπειραν τον πανικό και τον όλεθρο στους Τούρκους, που μέχρι σήμερα αντικρίζουν με δέος τα πράσινα μπερέ.
Επιτέλους, θα πρέπει να εκλείψει αυτή η άκρατη πραξικοπηματολογία. Αφού όλοι κόπτονται για τους πραξικοπηματίες, ας αφαιρέσουν τον «κλάδο ελαίας» που έδωσε ο Μακάριος και να διώξουν όσους διέπραξαν αδικήματα σε βάρος της πολιτείας. Ακόμα και το ΑΚΕΛ -του οποίου μόνος λόγος ύπαρξης, πλέον, είναι το πραξικόπημα- δεν έκανε ουδεμία προσπάθεια, ενόσω ήταν κυβέρνηση, να διερευνήσει ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων για το πραξικόπημα, ούτως ώστε το θέμα να λήξει τελεσίδικα. Αλλ’ όμως, πώς θα μπορούσαμε να ζήσουμε δίχως πραξικόπημα και φαντάσματα;
Σήμερα τιμήσαμε τα αδέλφια μας Καταδρομείς που έπεσαν εκείνο το ολέθριο καλοκαίρι του 1974.Πολλοί από εκείνους που έπεσαν ηρωικά στον Πενταδάκτυλο, αν έπεφταν λίγες μέρες νωρίτερα στο πραξικόπημα, θα μετέπιπταν στην κατηγορία του «πραξικοπηματία». Για εμάς δεν έχει σημασία, γιατί όλους μάς ενώνει η ένδοξη «τολμωνίκη». Η τυμβωρυχία πρέπει να σταματήσει. Κανένας πολιτικάντης, κανένας που δεν φόρεσε το τιμημένο πράσινο μπερέ δεν δύναται να κατηγορεί εκείνα τα παιδιά που σκοτώθηκαν στο πραξικόπημα. Στον θάνατο είναι όλοι ίσοι. Οι πολιτικοί να σεβαστούν τη μνήμη των νεκρών και να κάνουν αυτά που πρέπει για να ορθοποδήσει αυτός ο τόπος, τον οποίο οι ίδιοι κατέστρεψαν, όχι οι νεκροί Καταδρομείς.
www.efylakas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου