Η ηττημένη Γερμανία του Α' Παγκόσμιου Πολέμου διαπραγματεύθηκε τις πολεμικές αποζημιώσεις και τα δάνεια των συμμάχων

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Μετά την ήττα της, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία θα βρεθεί  σε "οικονομικό χάος" μέσα στο οποίο θα βαδίσει στην αναιμική Δημοκρατία της Βαϊ        μάρης, το 1919, η οποία υπογράφει και τους δυσβάστακτους οικονομικούς όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών (τα στοιχεία που ακολουθούν τα αντλώ από την ντοκουμενταρισμένη εργασία του Ι. Σαλαβράκου: "Χρήμα, Πολιτική και Πόλεμος", εκδ. "Κάδμος", Θεσ/νίκη, 2008, σελ. 290 επ.).

"Η παραγωγή των καταναλωτικών αγαθών είχε μειωθεί δραματικά" και οι "Σύμμαχοι είχαν αποφασίσει να επιβάλουν οικονομικές κυρώσεις υπό μορφή πολεμικών επανορθώσεων δημιουργώντας την"Επιτροπή Επανορθώσεων".

Η νομισματική κυκλοφορία και η ανεργία καλπάζουν ενώ ο πληθωρισμός εξανεμίζει τα εισοδήματα.

Λόγω της επιβολής των δυσβάστακτων οικονομικών όρων "Η Γερμανία δεν μπορούσε να παράγει ούτε τα αναγκαία τρόφιμα για τον πληθυσμό" (σελ. 291) . Στην πορεία του χρόνου, οι πολεμικές αποζημιώσεις που επιβάλλονται αλλάζουν με διαπραγματεύσεις, τόσο ως προς το ύψος όσο και ως προς το χρόνο αποπληρωμής, ο οποίος από τα αρχικά 40 χρόνια παρατείνεται στα 42 χρόνια, με την παράλληλη μείωση του συνολικού ποσού " (βλ. όπ.π. σελ. 293).

Μετά την πρώτη δόση "Η Γερμανία δήλωσε στάση πληρωμών", με άμεση συνέπεια την "εισβολή και κατοχή των Γάλλων στο Ρουρ το 1923".

Η κατάσταση γίνεται τραγική και ο πληθωρισμός φθάνει σε αστρονομικά νούμερα με κύριο παράδειγμα το ψωμί του οποία "μία φρατζόλα από 0,63 μάρκα το 1918 αυξήθηκε στα 163 μάρα το 1922 και στα 250 το 1923" (σελ. 294).

Θα έλεγα ότι στη Γερμανία του 1923, έγινε ό,τι στη Γερμανική κατοχή της Ελλάδας την περίοδο 1941-1944, οπότε η τιμή της εφημερίδας έφθασε 500 δις δρχ. (για την τραγική οικονομική αποσάθρωση της Ελλάδας, τις ζημίες του πολέμου, τον πληθωρισμό κ.τ.λ. βλ το έργο μου: "Η διάρθρωση της αγροτικής οικονομίας και των θαλάσσιων μεταφορών στην Ελλάδα κ.τ.λ.", εκδ. 1977, ελ. 487 επ. όπου το κεφάλαιο: "Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και οι επιπτώσεις του, επί της εθνικής μας οικονομίας").

Επανέρχομαι στο γερμανικό ζήτημα για να σημειώσω ότι την περίοδο Μαρτίου 1920 και Νοεμβρίου 1923 γίνονται δύο απόπειρες πραξικοπημάτων από τα οποία το δεύτερο στο Μόναχο από τον Χίτλερ, ενώ οι κυβερνήσεις, εφτά τον αριθμό, διαδέχονται η μία την άλλη, κατά το ίδιο διάστημα (βλ. σελ. 295).  

Ενώ όμως, σύμφωνα με προτεινόμενο σχέδιο, η εξόφληση του χρέους της παρατάθηκε ως το 1988, δηλαδή σε διάστημα εφτά περίπου δεκαετιών, τελικά, με την παράλληλη μείωσή του, τελικά "στο συνέδριο της Λοζάνης του 1932 αποφασίστηκε η διακοπή της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων".

Ως προς το συνολικό χρέος, λόγω των πολεμικών επανορθώσεων, ενώ με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών είχε προσδιοριστεί σε 132 δις μάρκα, τελικά "είχαν καταβληθεί σε χρήμα και είδος 17 διςμάρκων έως το 1932".

Αυτές οι μειωμένες αποζημιώσεις, σε χρήμα και χρόνο, παραχωρήθηκαν στη Γερμανία παρά το γεγονός ότι για τα καταβληθέντα 17 δις μάρκα "είχε δανεισθεί από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ κεφάλαια ύψους 17 δις μάρκα" (για τα ντοκουμέντα αυτά βλ. όπ.π. σελ. 299 και ιδιαίτερα τη σημείωση 80).

Συνεπώς τα καταβληθέντα χρέη ήταν δέκα φορές λιγότερα, γεγονός που έδωσε τη δυνατότητα στη Γερμανία για ανάκαμψη. Μιας Γερμανίας, η οποία από τη Βαϊμάρη έπεσε στα χέρια του Χίτλερ, ο οποίος οδήγησε την ανθρωπότητα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ξαναηττήθηκε η Γερμανία ανέκαμψε και πάλι γιατί έτυχε ευνοϊκής μεταχειρίσεως των συμμάχων. Πέτυχε το "οικονομικό θαύμα" και με τη συμβολή του Ελληνικού εργατικού δυναμικού, το οποίο έσπευσε στις γερμανικές βιομηχανίες, κρατώντας στο χέρι και το διαβόητο πιστοποιητικό Κοινωνικών φρονημάτων και το πιστοποιητικό υγείας!

Καταλήγοντας σημειώνω: Οι ηττημένοι Γερμανοί ήταν υπερήφανοι και Χαλκέντεροι στις διαπραγματεύσεις!

Οι δικοί μας μεταπολεμικοί ηγέτες, με πρώτους τους μεταπολιτευτικούς, ήταν διαρκώς γονατισμένοι στον ξένο παράγοντα.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα έλεγα: Είναι καιρός, ο γονατισμένος λαός να σηκωθεί όρθιος, γιατί αν το κάνει αυτό θα βλέπει ως νάνος τους δήθεν ηγέτες του, οι οποίοι καλά θα κάνουν όχι μόνο να διαβάζουν τις διεθνείς συμβάσεις που ψηφίζουν αλλά και να μελετούν επισταμένως τις ανάλογες διεθνείς συμβάσεις και την διπλωματική ιστορία.

Διαφορετικά τα "λάθη" πρέπει να οδηγούν στο Γουδί με συνοπτικές διαδικασίες και όχι ξανά στους υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους.

Αλλά από ένα φαυλεπίφαυλο εκλογικό Σώμα τι να περιμένει κανείς αφού για δεκαετίες στηρίζει και ψηφίζει διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι όντας πολιτικοί νάνοι γονατίζουν μπροστά στους ξένους τοκογλύφους.