Το κατάντημα της Ελλάδος και η ελληνική δημοσιογραφία

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου, 
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Τούτα τα χρόνια των πατριδοκτόνων μνημονίων αρκετοί δημοσιογράφοι άνοιξαν τα στόματά τους και έβγαλαν τις σκουριασμένες γραφίδες από τις θήκες της κριτικής και λένε και γράφουν αυτά τα οποία οφείλουν, ασκώντας κριτική στην εκφυλισμένη εξουσία.

Αυτό σημαίνει ότι για τριάντα τόσα χρόνια δεν ασκούσαν δημοσιογραφία μολονότι αρκετοί από αυτούς έγραφαν καθημερινά και μιλούσαν καθημερινά και επί ώρες σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.

Από την άποψη αυτή ήταν και είναι οι προνομιούχοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης των… απλών πολιτών που βιώνουν στο βασίλειο της σιωπής και της πολιτικής ανυπαρξίας. Των "απλών" πολιτών -γιατί υπάρχουν και οι σύνθετοι- στους οποίους δινόταν ο… λόγος σε κάθε εκλογές στις οποίες "ψήφιζαν" και "ψηφίζουν" κατά πως τους ντομπάρισε η δημοσιογραφία.

Κι όμως, αυτό το χυδαίο φαινόμενο ονομάζεται δημοκρατία η οποία γεννήθηκε εδώ στον ίδιο χώρο και λειτουργούσε στην Πνύκα με τον Κανόνα της Ισηγορίας!

Όταν αρκετοί μιλούν και γράφουν ολημερίς και ολονυκτίς και τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων δεν έχουν λόγο και γραφή, αυτό είναι κατοχική τυραννία

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα πρέπει να εξάγουμε το αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδος, η δημοσιογραφία φέρει  μεγάλη ευθύνη, γιατί προφανώς έλεγε και έγραφε πομφόλυγες και τιποτολογίες.

Εκεί καταλήγει ο συλλογισμός αν υιοθετήσουμε την τεράστια σημασία του αληθινού και ουσιαστικού λόγου, στην  κοινωνική και πολιτική εξέλιξη. Να για παράδειγμα τι έγραφε ο Άγγλος φιλόσοφος Μ. Ράσσελ: "Ένας σωστός λόγος ισοδυναμεί με το να μετασχηματίζεις τον κόσμο", ενώ ο ομοεθνής του φιλόσοφος Τ. Ηοbbs, τρεις αιώνες πριν, θα  γράψει: "Το φως του ανθρώπινου πνεύματος είναι οι σαφείς λέξεις… ο λόγος είναι η πορεία…. προς το καλό της ανθρωπότητος… αντίθετα οι μεταφορές, οι διφορούμενες λέξεις που δεν θέλουν να πουν τίποτα, είναι σαν τους νυχτερινούς φωσφορισμούς στους τάφους και τα έλη" (περισσότερα στο έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", Αθήνα 2002, σελ. 139-145 όπου το κεφάλαιο: "Ο ανούσιος λόγος". Εδώ λοιπόν μας οδήγησε η δημοσιογραφική και πολιτική τιποτολογία τεσσάρων δεκαετιών: στους τάφους και τα έλη και στη χρεωκοπία.

Ξέχασαν ή δεν ήξεραν ότι -όπως έγραφε και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου- "Ο λόγος ο αληθινός μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός, γίνεται οδηγός και φως" (βλ. το ποίημά της: "Ύμνος του Πολίτη" στα "Πολιτικά Θέματα" της 5/3/1993).

Καταλήγοντας θα έλεγα: ΟΧΙ! Ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Αυτή η "δημοκρατία" και αυτή η δημοσιογραφία χρειάζονται ανασκολοπισμό (βλ. το άρθρο μου: "Ν' ανασκολοπιστούν οι ανασκολοπίζοντες", στο μηνιαίο περιοδ. "Ηλιαία" τεύχ. Μαΐου 2007).

Δυστυχώς ο "κυρίαρχος" λαός εξακολουθεί να βιώνει στη σιωπή στην αδράνεια και στην πείνα.

Εξακολουθεί να λέει τη σαχλαμπούχλα: "Συγχαρητήρια" στους ραδιοφονατζήδες, προκειμένου να του δοθεί ο λόγος για δύο λεπτά σε σαράντα χρόνια! Πολιτικοί Αυστραλοπίθηκοι.