Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Απίστευτο και όμως αληθινό! Ο κ. Κ. Παπούλιας, ο … αντιστασιακός της κατοχής προέβη σε τούτο το αδιανόητο! Υπέγραψε διάταγμα εγκρίνοντας την απόφαση του τμήματος της «Ελληνικής Φιλολογίας» του Δημοκρητείου Παν/μιου Θράκης το οποίο άκουσον άκουσον αισθανόταν περιττό το επίθετο «Ελληνικής» και το κοτσούρεψε σε σκέτο «τμήμα φιλολογίας». Η αντίσταση του πατριώτη Ακαδημαϊκού Αντώνη Κουνάδη δεν κατέστη δυνατό ν’ αποτρέψει το Εθνικό έγκλημα! Καθετί Ελληνικό καταδιώκεται στην Ελλάδα της εθελοδουλείας και απ’ εκείνους που έδωσαν τον αντίθετο όρκο, όπως ο κ. Πρόεδρος που αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ορκίστηκε και στα εξής δυνάμει του άρθρου 33 παρ. 2 του Συντάγματος: «Ορκίζομαι… να μεριμνώ για την πιστή τήρηση (των νόμων) να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματά και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού». Το έγραψα πολλάκις. Τα χρόνια της προεδρικής του θητείας – αφήνω εκείνα του Υπουργείου Εξωτερικών - υπέγραψε νόμους, διατάγματα και νομοθετικές πράξεις εντελώς αντίθετα προς το Σύνταγμα. Όσο για την ένοχη σιωπή του στον ανθελληνικό λόγο – προσφώνηση που έκανε η τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Μπενάκη, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2005, για την εκλογή του, ο γράφων την καυτηρίασε έκτοτε και παραχρήμα (βλ. το πλήρες κείμενο της από χειρογράφου προσφώνησης της Προέδρου της Βουλής στο έργο μου: «Το χρονικό της εθνικής μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας κ.τ.λ.», εκδ. «Γεωργιάδη»,
Αθήνα 2005, σελ. 474-475). Η προσφώνηση εκείνη ήταν ένα μνημείο εθνικής υποτέλειας, που όπως έγραφα τότε: «Πρόκειται για ανατριχιαστικές εθνικές τοποθετήσεις που έπρεπε να προκαλέσουν, υπό συνθήκες στοιχειώδους πολιτικής και εθνικής υγείας θύελλα διαμαρτυριών. Να ξεσηκωθούν και οι πέτρες»! ματαίως εγράφοντο αυτά τα … ρατσιστικά. Ο Πρόεδρος, οι τριακόσιοι της βουλής, οι λαλίστατοι δημοσιογράφοι – μεγάλη πληγή αυτοί – και ο «κυρίαρχος» λαός, συνέχισαν μακάριοι ν’ ακολουθούν την κηδεία της Ελλάδος. Επαναλαμβάνω τούτη τη μεγαλειώδη φράση του μεγαλύτερου Γερμανού Κοινωνιολόγου M. Weber, ο οποίος στο έργο του «Ο Πρόεδρος του Ραϊχ» (1919), έγραφε σχετικά: «Ας υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο Πρόεδρος σε κάθε προσπάθειά του να παραβιάσει τους νόμους ή να κυβερνήσει αυταρχικά, θα βλέπει διαρκώς μπροστά του το ικρίωμα» (Αναφέρεται από τον Γερμανό καθηγητή της πολιτικής επιστήμης στο Παν/μιο της Χαϊδελβέργης M. Schmidt στο ογκώδες έργο του: «Θεωρίες της Δημοκρατίας», εκδ. «Σαββάλας», Αθήνα 2000, σελ. 200). Η συμπεριφορά του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας εν προκειμένω γίνεται περισσότερο επιβαρυντική, αντιφατική και προκλητική, δεδομένου ότι με τον ακαδημαϊκό κουνάδη συμμετέχουν μαζί στην προστασία της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς». Συνεπώς, όταν υπογράφει την απάλειψη του επιθέτου «Ελληνικής» φιλολογίας, τότε δέχεται ότι αυτή, η φιλολογία, μπορεί να είναι μουσουλμανική, πακιστανική, σκoπιανή, λατινική και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι αυτή η δόλια απόφαση των καθηγητών που απάλειψαν το «Ελληνικής» φιλολογίας , κάπου σκοπεύει και σ’ αυτό που σκοπεύει συνοδεύεται και με τον ανασκολοπισμό της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής κουλτούρας. Μια προσπάθεια, η οποία συνεχίζεται εδώ και πολλά χρόνια όπως το γεγονός αυτό καυτηρίασε στο παρελθόν τόσο η Ακαδημία Αθηνών όσο και πλειστοί όσοι Έλληνες ειδικοί επιστήμονες και ιστορικοί (βλ. π.χ. Α. Αντωνάκου: «Γλώσσα ποι πορεύη;», εκδ. «Κάδμος», Θες/νίκη 2007, σελ. 37-38 όπου και το σχετικό κείμενο της Ακαδημίας Αθηνών). Στο έργο αυτό (σελ. 39-40) παρατίθεται και το καταγγελτικό κείμενο του γνωστού ιστορικού Σ. Καργάκου, ο οποίος με το τεράστιο φορτίο των φιλολογικών του γνώσεων, σημείωνε και τα εξής: «φθάσαμε στο σημείο να βγούν από τα ελληνικά – τρόπος του λέγειν – σχολεία δύο γενιές ανθελλήνων, ανιστόρητων, άγλωσσων και αγεωγράφητων μαθητών» (βλ. Αντωνάκο, οπ. π. σελ. 39-40). Όσο για τους ανιστόρητους και απίστευτουςκαθηγητές αυτού του σκέτου «τμήμα φιλολογίας» - χωρίς το «Ελληνικής» - παραθέτω μόνο τούτες τις αράδες, με τις οποίες αρχίζει η «ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας» του Παν/μιου του Καίμπριτζ (εκδ. «Παπαδήμα», Αθήνα 2000, σελ. 19). Αντιγράφω: «Οι Έλληνες, που μας έδωσαν τα ονόματα, τις μορφές και τα κλασικά πρότυπα της τραγωδίας της κωμωδίας, του έπους, της λυρικής και βουκολικής ποίησης, και στην πραγματικότητα, σχεδόν κάθε λογοτεχνικού είδους που είναι γνωστό στη Δύση…». Βρε αγράμματοι καθηγητές – που παριστάνετε και τους φιλολόγους – πως μπορεί η ανθρωπότητα και ασφαλώς και οι Έλληνες – να κάνουν λόγο για τα είδη αυτών των λογοτεχνικών μορφών αν δεν πούμε: Αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ τραγωδία, Αρχαία Ελληνική λυρική ποίηση, Αρχαίος κλασικός ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ πολιτισμός κ.τ.λ.; θα μπορείτε στο τμήμα σας να περιορίζεστε στην έκφραση «τμήμα φιλολογίας» και να εννοείτε και την πακιστανική ή την σκοπιανή ή την μουσουλμανική; (Σημειώνω ότι συγγραφείς της πιο άνω έργου του Παν/μιου του Καίμπριτζ είναι η καθηγήτρια των αρχαίων Ελληνικών Ρ. Εαsterling και ο διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών, στο παν/μιο της Ουάσιγκτον B. Knox). Πιο πέρα, αξιότιμοι κύριοι της πολύμορφης ασχετοσύνης, αν δεν χρησιμοποιήσουμε τον όρο Ελληνική φιλοσοφία ή Ελληνική Παιδεία, ή Ελληνική αρχιτεκτονική ή Ελληνική γλυπτική ή Ελληνική ζωγραφική ή, ή, ή τόσα ή, πως θα τα προσδιορίσουμε χρονολογικά και εθνολογικά. Έχω μπροστά μου ένα τόμο με τίτλο: «Ηθική φιλοσοφία των Ελλήνων» με εκδότη τον καθηγητή της φιλοσοφίαςK.Bουδούρη (Αθήνα 1996). Στον τόμο αυτό διαβάζουμε τους εξής τίτλους των θεμάτων των «φιλοσοφικών Σεμιναρίων και Συνεδρίων από το 1990 ως το 1995». Ανάμεσα στ’ άλλα διαβάζουμε από τα περιεχόμενα: «Η Ελληνική αρετολογία» - «Η ενότητα της Ελληνικής αρετολογίας» - «Νεοελληνική Αρετολογία» - «Η κλασσική και Ελληνιστική αντίληψη περί της αρετής». Ερωτώνται οι ερζάτς προοδευτικοί καθηγητές που σιτίζονται από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΥΤΑΝΕΙΟ αλλά αρνούνται την ύπαρξή του ως ελληνικού: Αν αυτός ο κόσμος των φιλοσόφων έκανε τα επιστημονικά και φιλοσοφικά του συμπόσια. Χωρίς το επίθετο Ελληνική και Ελληνισμός, πως θα μπορούσε να συνεννοηθεί; Αν έλεγε σκέτο: «Η ηθική φιλοσοφία» τι θα εννοούσε;Την πακιστανική; Την μουσουλμανική, την Σκοπιανή; Αν δεν μιλήσει αυτός ο κόσμος και δεν προσδιορίσει την «Ελληνική αντίληψη για την αρετή», ανακύπτει αμέσως το ερώτημα: Για ποια αρετή; Την κινεζική, τη μουσουλμανική, την αμερικάνικη; «Προοδευτικοί» καθηγητές της ματωμένης Θράκης χρειάζεστε βρεγμένη σανίδα που πρέπει ν’ αρπάξουν οι θρακιώτες και όχι μόνο. Σημ. Ο γράφων έμαθε αργά το εθνικό αυτό έγκλημα και γι’ αυτό το σχολιάζει καθυστερημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου