«ΤΟ ΒΗΜΑ» και η … δημοκρατία του

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου, 

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Κατ’ ευθείαν στο θέμα:

Στις 9 Ιουνίου 2013, η εν λόγω εφημερίδα – που χρόνια και χρόνια ταλανίζει το δημόσιο βίο της Ελλάδας ταΐζοντας τον «κυρίαρχο» λαό δημοκρατικό κουτόχορτο, δημοσίευε μια επιστολή εικοσάδας Ελλήνων, η οποία είχε τον τίτλο: «Ανοιχτή επιστολή προς τους νέους για το ρατσισμό» και τους καλούσε ν’ αγαπήσουν τους λαθρομετανάστες και ν’ αποκηρύξουν τον ρατσισμό.

Ο γράφων θέλησε ν’ αποκαταστήσει τα πράγματα και συνέταξε μια πεντασέλιδη επιστολή ως απάντηση την οποία: α) ανάρτησε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ (με ημερομηνία 8-7-2013) και β) την έστειλε για δημοσίευση στο «Βήμα» με currier – συστημένη (Στοιχεία ACS με αριθμό 154325438.1 και ημερομηνία: 9 Ιουλίου 2013. Παραλήπτης αρχισυντάκτης Ζώης Τσώλης, είναι το πρώτο όνομα στην ταυτότητα της εφημερίδας). Μαζί με την δακτηλογραφημένη επιστολή έστειλα και τα δύο πρόσφατα έργα μου, σχετικά με το δέμα. Το ένα ήταν η«Εχροπάθεια» - κριτική στο σχετικό τότε νομοσχέδιο – και το άλλο: «Ο εθνικισμός του Αλ. Παπαναστασίου» (αμφότερα εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας).

Σ’ αυτή την επιστολή, και σ’ ό,τι αφορούσε το «Βήμα», έγραφα «Καταθέτω στο «Βήμα» με currier και με e-mail τόσο την απάντηση αυτή όσο και το σχετικό μου έργο «εχθροπάθεια». Γιατί πλήρωσα curier; Το έλεγα στην επιστολή μου: «Όταν το 2010 που κυκλοφόρησε το έργο μου (από τις εκδ. «Κάδμος»: «Η Κομμουνιστική ουτοπία» το παρέδωσα για κριτική παρουσίαση «το Βήμα», δεν έγραψε καν ότι κυκλοφορεί. Αυτό βέβαια ισχύει για όλο τον τύπο των Αθηνών, πλην «Ριζοσπάστη» που δεν το κατέθεσα».

Αυτά έγραφα σ’ αυτή μου την αναπάντητη και αδημοσίευτη επιστολή στο όνομα της … ελευθερίας του λόγου και το διάλογο του κώλου που διεξάγουν στην Ελλάδα οι μεταξύ τους, συμφωνούντες. Όσοι σιτίζονται πλουσιοπαρόχως από το Πρυτάνειον σιωπούν επιμελώς, λογοκρίνουν και δολοφονούν την άλλη

άποψη.

Όσο για τη… δημοκρατία της εν λόγω εφημερίδας θυμίζω τούτο το περιστατικό, το οποίο συνέβη στις 9.8.1965 στα πλαίσια των αγανακτισμένων Ελλήνων που θεώρησαν το «Συγκρότημα Λαμπράκη» υπεύθυνο της Ιουλιανής αποστασίας και την πτώση του Γ. Παπανδρέου. Αντιγράφω από τον Τάσο Τρίκκα: «Η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας (της Ενώσεως Κέντρου ορίστηκε για τις 9.8.’65. Αρκετά πριν, μεγάλο πλήθος κόσμου νέων κυρίως, έχει πλημμυρίσει την οδό Χρήστου Λαδά και την Πλατεία Καρύτση. Ομάδες νέων στρέφονται εναντίον του συγκροτήματος Λαμπράκη, που διαδραματίζει ενεργό παρασκηνσιακό ρόλο στις εξελίξεις, και ρίχνουν στη φωτιά φύλλα των «Νέων». Χρειάστηκε να βγει στο Μπαλκόνι των γραφείων της εφημερίδας ο Ανδρέας Παπανδρέου για να ηρεμήσουν οι νεαροί διαδηλωτές» (βλ. το δίτομο και ντοκουμενταρισμένο έργο του: «ΕΔΑ (1951-1967), εκδ. «Θεμέλιο», τόμος Β’, Αθήνα 2009, σελ. 1223).

Διορθώνω: Οι διαδηλωτές έκαιγαν ό,τι φύλλα εύρισκαν και συνεπώς και το … δημοκρατικό «Βήμα».

Παραβρέθηκα εκεί και παρακολούθησα με… αγαλλίαση τις αντιδράσεις της νεολαίας. Ναι, κάποτε η Ελλάδα, είχε νεολαία χωρίς φραπέ!

Σημειώνω ότι η Κ.Ο. της ενώσεως κέντρου συνεδρίασε στη Λέσχη Φιλελεύθερων που βρίσκεται απέναντι από το «Συγκρότημα», ο δε Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε στο μπαλκόνι της Λέσχης και όχι των «Νέων», γιατί εξάλλου δεν μπορούσε να διασχίσει τα μαινόμενα πλήθη.